19 Şubat 2014 Çarşamba

Dostoyevski

Kendi huzurum için bütün dünyayı beş paraya satarım ben. Beni kıyametin kopmasıyla çaysız kalmam arasında bir seçime zorlasalar, dünyanın batmasını umursamaz, çayımdan vazgeçmeyeceğimi haykırırdım.   

Ne başkalarını, ne de kendinizi hor görmemeye çalışın.  

Ne ben herhangi birine benziyordum, ne de herhangi biri bana benziyordu. Ben tek başımaydım, onlarsa hep birlikteler diye derin düşüncelere dalıyordum…  

Çünkü insan, inanılmaz derecede ahmak bir varlıktır. Daha doğrusu, ahmak değil de, bir eşine daha rastlanmayacak kadar nankördür.

Zaman zaman insanın acımasızlığı 'vahşi' sözcüğüyle ifade edilir ama bu, vahşi hayvanlara yapılan korkunç bir haksızlık ve hakarettir. Vahşi hayvan hiçbir zaman ustalık ve zevk almak bakımından bir insan kadar acımasız olamaz.. 

Okumak dışında yapacak bir şeyim, gidecek bir yerim yoktu. Yani çevremde, saygı duyabileceğim ve beni çeken hiçbir şey yok..

Yalnız kalsanız bile benzemeyin başkalarına..   

Sevginin bulunmadığı yerde, aklı da arama !   

Canavarlar cehenneme gidecekmiş ; cehennem yaptıkları kötülüğü , mahvettikleri hayatı geri getirebilir mi ? 

Kim bilir insanların seni aşağılaması belki daha iyidir. Böylelikle hiç olmazsa kendilerini sevmek zahmetinden kurtarıyorlar.  

İnsan kendisinden çok farklı düşünen kişiye de saygı duyabilir.   

Bilgisizlik, soytarılığın bir çeşididir.  

İnsana saygımı korumak için insanlardan uzak duruyorum. 

Hiç insan öldürmediği halde, altı kişinin canına kıymış bir katilden daha cani insanlar gördüm.. Umudumuzu öldürenleri gördüm… 

Bir çocuğun ölümünü görmektense, dünyaya geliş biletimi iade etmek isterim ! 

Nefsinizi yenmelisiniz, ancak o zaman içtenliğinize inanacağım.  

İnsanlara ne kadar çok değer verirsen, istekleri de o ölçüde artar.

Ben, herkesten daha akıllı ve daha soylu, daha kültürlü olan ben; başkalarının karşısında ezilip büzülmekten, onların horlamaları karşısında yıkıla yıkıla, zararlı iğrenç bir böcek durumuna düşmüştüm ve bunu düşündükçe eriyor, kahroluyordum.  

Bir ağacın önünden onu sevmeden, onun var oluşundan mutluluk duymadan geçilebileceğini aklım almıyor.  

Eğer sen, başkalarından kendine saygı beklersen bu onlar için büyük bir şeydir. Sadece kendine saygı duyabilirsen diğerleri de sana saygı duymaya mecbur kalır.

Zaten insanlar mutsuz olmadıkça başkalarının mutsuzluğunu anlamıyor. 

Yaşamaktan korkma ! Doğru şeyler yaptığında yaşam öyle güzel ki. 





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder