1 Mayıs 2015 Cuma

Michel Foucault/Deliliğin Tarihi

Sebastien Franck: "her şeyin iki çehresi vardır, çünkü Tanrı dünyayla çelişmeye, görünüşü ona bırakarak şeylerin özünü ve gerçeğini kendine almaya karar vermiştir... İşte bu nedenden ötürü her şey dünyada
gözüktüğünün zıddıdır''.

Delilik dünyadan el etek çekmedir, delilik kendini Tanrının meçhul iradesine terk etmektir, delilik sonu bilinmeyeni aramadır.

Tanrıya doğru ilerleyen insan deliliğe her zamankinden daha fazla maruz kalmaktadır ve Tanrısal lütfün onu sonunda ittiği hakikat limanı, aslında onun için bir meczupluk uçurumundan başka nedir ki?

Işıltılarını algılamak mümkün olduğunda, Tanrının bilgeliği uzun zaman örtülü kalmış bir akıl değil de, dibi olmayan bir derinliktir.

Delilik bir bakıma hiçbir şey değildir: varlığı elinde tek başına tutan yüce aklın karşısında insanların deliliği hiçbir şey değildir.